Beroerd

Ik ben beroerd. Eigenlijk al sinds zaterdagavond, maar moest zondag een semi-livestream presenteren, dus toen mocht het niet. Het ging gelukkig heel goed en wat was het heerlijk om weer in een theater te zijn, maar het was ijskoud. Dat hielp niet.

Met barstende koppijn liep ik naar huis, ik wilde ff een patatje halen bij de Bram op Zuidplein, gewoon om iets warms in mijn handen te hebben. Ik zag een groep staan met hetzelfde idee en het was rond etenstijd, dus ook dat verklaarde het aantal mensen. Ik sloot me aan en hoorde de verkoopster tegen mijn voorganger zeggen, u moet wel even geduld hebben, we hebben een hele grote bestelling. Ik besloot de rij te verlaten, dan maar geen patat.

Het werd een soepje. Ik kwam thuis, mijn woonkamer was 15,5 graad en het voelde gewoon warm aan vergeleken met mijn middagplek en buiten, maar gooide toch de verwarming maar aan. De hoofdpijn werd niet minder. ’s Avonds liep ik op de dijk en werd ik gebeld door de moeder van 1 van T’s vrienden, de politie was langsgeweest bij hun thuis en ook bij de anderen. ‘Om excuses te maken?’ hoopte ik en bedankte degene die ik gebeld had al bij voorbaat in mijn hoofd. ‘Nee om te intimideren!’ Met 3 man sterk kwamen ze even melden, dat alhoewel ze ‘first offenders’ waren (WTF!!!!!!) ze nu bekend zijn bij de politie en de komende tijd nauwlettend in de gaten gehouden zullen worden. Mijn bek viel open en ook dit hielp niet om me beter te laten voelen.

Maandag heb ik de hele dag op de bank gelegen. Mijn hoofdpijn kreeg visite van mijn darmen, de hele dag rommelde het en gisteren moest ik zelfs vroegtijdig een telefoontje beëindigen om op tijd het toilet te bereiken. Gelukkig hoefde ik daarvoor geen grote afstanden af te leggen, maar een opluchting was het niet. Sterker nog, misselijk kwam ik er van af en ook dat gevoel bleef. De digitale workshop die ik moest geven ging wonderwel goed, maar al mijn plannen daarna heb ik maar gecancelled.

We hadden weer een persco, maar het demissionaire kabinet kwam niet met spectaculair nieuws, over de avondklok was nog niets besloten, wel mogen de basisscholen weer open maandag en mogen winkels een ‘click-and-collect’-service gaan starten. De Engelse variant rukt wel op in Nederland en dat tast vast ook het taalgebruik aan, dus we moeten waakzaam blijven.

Ik heb nog wel wat mailtjes gedaan en zelfs wat telefoongesprekken kunnen doen, maar echt productief kon je me niet noemen. Mijn contactpersoon heeft de vader van 1 van de jongens gebeld en gevraagd of hij zijn verhaal zou willen opschrijven. Ik kreeg ook een kopie en weer draaide mijn maag om.

Vandaag werd ik weer hondsberoerd wakker. De time of the month brak ook nog aan en ook dat hielp niet. Ik was te laat voor de hond, hij had het per ongeluk al in huis gedaan, dus ik mocht nog iets langer blijven liggen. Mijn zoon kwam koffie brengen, maar dat smaakte voor geen meter. Uit liefde voor hem dronk ik het maar op. Ik takelde mezelf uit bed.

Ik heb wat gember gesneden en zit nu verder al de hele ochtend aan de gemberthee. Als ik lig gaat het redelijk, dus kan wel wat mailen (en nu ook deze blog tikken). Ik ging net ff met de hond, ‘lekker buitenlucht, dat helpt vast.’ dacht ik hoopvol, maar helaas en het feit dat het regende hielp ook niet echt. We sloegen de markt maar over.

‘Wat zie je wit.’ hoor ik als ik naar boven loop en blijkbaar had ik dat even nodig om mezelf toestemming te geven om het vandaag verder ook weer rustig aan te doen. Ik lig dus nu weer prinsheerlijk op de bank. Balen dat ik waarschijnlijk mee doe met de griep (al hoor je daar nu verder niemand over.) Alhoewel: Beroerd, schijtziek en kotsmisselijk…. Misschien heb ik wel de politieke variant.