Complot

Vandaag kreeg ik een filmpje over het verband tussen corona en 5g met de vraag wat vind jij hier nou van? Ik had ook al gehoord, dat het een biowapen is, alleen is nog niet duidelijk wie er dan van profiteert. A. kwam gisteren met aliens. Ook is Corona de wereld in geholpen om ons uiteindelijk te voorzien van een vaccin waar een chip inzit, zodat we allemaal levend ‘The Matrix’ kunnen gaan spelen.

Wat vind ik er van? Goede vraag. Ik hoop dat het een wake-up call is en dat we anders met elkaar, de dieren, de natuur, kortom de wereld omgaan. Ik hoop ook nog steeds dat Trump de Adje (je weet wel van Paul de Leeuw) van Amerika is, maar dat is wellicht ijdele hoop. Ik weet dus niet of er een complot achter corona zit, ik hoop het niet, want ik geloof toch echt dat de meeste mensen deugen.

Wie ook deugen zijn mijn neefjes, die waren er ineens weer gister. Na een lange tijd konden ze echt niet langer en wilden naar oma, dan ben ik een handige ‘erbij’. We hebben toch een speciale connectie, dus mijn zoon veerde helemaal op toen de oudste ineens in onze woonkamer stond (hij heeft nog steeds de sleutel). En hoewel ik hem nog steeds voor me kan zien met vingerverf in zijn blote kont mijn hele huis vervend, staat er nu een boom van een vent, bijna 18, voor onze neus. Met de jongste ga ik de hond uitlaten.

Na het eten vraag ik M. om mee te gaan een stukje wandelen. ‘Hoezo?’ vraagt hij met een ‘wat-heb-ik-nou-weer-geflikt’-toon. Ik probeer een ‘gewoon gezellig’, omdat ik oprecht wil weten hoe het met hem gaat. Ik ga ijsjes halen, vooral om mijn vraag nog ff te laten sudderen. Als ik terugkom vraag ik het nog een keer, ook aan de jongste. Oma helpt mee. De jongste blijft gamen, maar de oudste gaat zowaar mee, zuchtend. We besluiten de hond ook mee te nemen, waardoor we meer vertragen en niet lang na het lopen barst hij los met verhalen. Hij gunt me een inkijk in zijn leven, wat hij steeds meer op orde heeft. Bij de vraag ‘terug of ook nog de Wilhelminapier?’ antwoord hij tot mijn verbazing het laatste en zo komen we 1,5 uur later terug.

‘Wil je nog wat lekker bij de Jumbo?’ en weer verbaasd hij me. ‘Wat vindt oma lekker, ik wil wel wat voor haar halen?’ T Belt ook nog even zijn bestelling door en zo lopen we terug naar huis, waar ik net voor de deur gebeld word door de jongste neef. Enthousiast vraagt hij: ’Anna, waar loop je nu?’ Met mijn ‘op de trap’ hoor ik de teleurstelling in zijn stem. ‘Hoezo?’’Nou er is buiten een zeldzame Pokémon en die wilde ik vangen.’ Zucht. En zo gingen we weer een rondje, hond en oudste neef achterlatend. Gelukkig was de Pokémon dichterbij dan we dachten en werd het een groot rondje om de wijk met een pitstop bij de Turkse bakker. Toen we weer terugkwamen en T verontwaardigd riep, dat hij ook wat had gewild slikte ik de ‘zullen we dan gaan halen’ zin maar in. 15.000 stappen vandaag was ff genoeg.

P.s. Boefie vond het leuk, dat ze er waren (kon hij lekker het eten wat ze lieten slingeren jatten), maar werd er ook knetterdruk en wild van. Zo wild, dat hij me zelfs aanviel, omdat hij dacht dat ik zijn eten af ging pakken.