Zwembad

Ik heb al sinds dinsdagmiddag een zeurende hoofdpijn. Zou een slokje bleek hier ook bij helpen, dokter Trump? Ik verdenk de shockwave ervan. En hoewel ik al wel ervaringsberichten mocht ontvangen met vergelijkbare strekking ‘het doet pijn, maar het helpt wel’, was dit voor mij een ‘één-keer-nooit-weer’-ervaring. Ik zit met mijn schouder in de ontdooifase (als het goed is), dat betekent, dat het vooral vervelend is en dat ik beperkt ben in mijn bewegingen, maar dat het over het algemeen niet echt meer pijn doen. Ik ben ook beperkt in de keuken, dat betekent niet dat ik mezelf moet gaan taseren terwijl ik in een pan roer. Dan maar een maand, of een paar, extra naar de fysio. (Mocht het de tijd van de maand zijn, dan kun je bovenstaande als niet geschreven beschouwen, dan was het gewoon mijn aankondigingshoofdpijn).

Ik had tijdens de hondendate de schrik van mijn leven. A. kwam, maar wilde meteen ook weer gaan. Boefie is knettergek op hem (en zijn snoepjes), maar omdat hij angstvallig mensen vermijd blijft hij altijd wat verder van ‘de groep’ staan. Boefie moet dus elke keer kiezen tussen de honden of ff bij A langs, dat gaat meestal wel goed, alleen nu volgen alle honden hem. Hij wil Boefie lekker vrij laten spelen, geeft hem een knuffel en wil weggaan, maar Boefie achtervolgt hem. Ik probeer hem te pakken, maar slaag er niet in. A. geeft hem een snoepje en hij rent het veld in, zoet met zijn snoepje. Het moment dus voor A. om weg te gaan, maar nadat Boefie zijn snoepje op heeft komt hij tot de conclusie dat hij weg is en gaat hem zoeken. Hij rent de dijk op, ik onsuccesvol roepend er achteraan. Als hij de dijk afloopt en langs de drukke weg gaat slaat de paniek toe. A. fiets namelijk over de drukke Laan op Zuid, Boefie kent het fenomeen verkeerslichten niet. Dit gaat fout! Mijn stem verandert in een paniekerige Boefie, maar ook dat heeft geen enkel effect. Gelukkig is er iemand op het oude terrein van de Rotterdamse Munt die zijn hond daar uitlaat en in plaats van oversteken, gaat Boefie ff kijken. Ik kan hem vastpakken en nooit meer loslaten.

Wat is er gebeurd met dat hondje wat mij de hele tijd in de gaten hield en naar me toe kwam stormen als ik maar zachtjes tegen een paal tikte? Zou het puberen al vroeg beginnen bij deze snotneus? Zou wel passen in ons gezin. Thuis aangekomen bleek mijn pakketje er te zijn, mijn allereerste (en laatste) bestelling bij Ali Express, een hondenzwembad. Boefie en Bella gingen elke keer naar de modderplas, dus misschien zou een klein hondenzwembadje er wel voor kunnen zorgen dat de beesten dichterbij hun vertier zouden zoeken. Alleen nu blijken de Chinese kinderhandjes klein wel heel letterlijk te nemen. Boefie heeft er nu dan ook een extra grote drinkbak bij.

In de middag heb ik een wandelmaatje, gezellig doen we rondje Kaap en daarna nog ff drankje bij haar thuis. Ik krijg cigkofte mee, koop de hooikoortsproducten van de Kruidvat leeg en ga daarna weer met de hond aan de wandel. Eigenlijk durf ik hem niet los te laten, maar doe het wel. Het gaat goed gelukkig. In een sprint polonaise rennen de beesten achter elkaar aan. Boefie houdt me weer in de gaten. Zou het strak aanlijnen en het boos toespreken dan toch hebben geholpen? Ik hoop het. We bespreken de absurdistische uitspraken van Trump en ik hoop vurig dat er nu geen run komt op bleekmiddel. Mocht hij uit eigen ervaring spreken, verklaart het wel weer een hele hoop.

Mijn boek moet af (spoiler alert!), het begin zat ik helemaal in het verhaal, zat bijna naast de hoofdpersoon in de Ashram, tijdens haar tocht naar Santiago de Compostela liep ik mijn eigen route in mijn hoofd opnieuw, maar nu zitten we in Auswitch ineens in een ander verhaal, merk ik de vele herhalingen en kan ik er niet echt meer bijblijven. Net als dat ik een slechte film ook toch moet afkijken moet dit boek ook gewoon afgeluisterd worden, zij het niet zo gefocussed als normaal. Ik laat Storytel dan ook doorlopen als ik thuiskom en mijn linzensoepje ga bereiden, tijdens de reclame van de voice gaat ie weer even aan en ook ga ik iets eerder naar bed. Met net half suf de hond uitlaten is het dan bijna zover en net aan mijn eerste bak koffie, blaast zij haar laatste adem uit. De nieuwe dag kan beginnen.